Zondag 4 februari en maandag 5 februari.
Het wordt een wat ongewone zondag, de hele dag staat in het teken van onze reis naar Tenerife, koffers pakken, alles nog een keer controleren, paspoorten, creditcard enz. enz. Als dan de dag teneinde is gaan we rond half twaalf in de auto naar Apeldoorn waar we ons voegen bij de onze andere reisgenoten. Deze goede vrienden, Annie enTinus, hadden zin om eens een week of twee te 'overwinteren' in een warm land (of op een warm eiland). Curaçao en Cuba dat was wat ver en wat te warm, Portugal en Spanje daar is het nog niet echt lekker in februari, dus werd het Tenerife.
We zijn om één uur op maandagmorgen in Apeldoorn en nemen de tijd voor een kopje koffie alvorens we vertrekken naar Schiphol, het 'bruisende' Schiphol bij nacht. We parkeren op P3 en met de shuttlebus gaan we naar 'the airport' het is er nog niet druk, dus inchecken gaat vlot en na wat omzwervingen gaan we naar de 'gate' waar we nog ruim een uur moeten wachten. We vliegen niet met TUI zelf maar zijn omgeboekt naar Transavia op HV6673, vertrektijd 6:20 uur en aankomst 10:05 uur.
Alles gaat supervlot en inderdaad na ruim 4 uur staan we op Tenerife-Zuid waar de transfer al op ons wacht. En vlot ritje naar ons hotel: Best Jacaranda, en dan wachten op onze kamer. Maar die is nog niet beschikbaar en dus gaan we eerst even eten, onze eerste lunch op Tenerife in de 'kantine' van het hotel. Van ons grote hotel, ruim 550 kamers, dus ook circa 1200 gasten die hier in deze eetzaal dagelijks ontbijten, lunchen en dineren.
Het smaakt allemaal prima en we gaan de omgeving even verkennen - de kamers zijn nog niet beschikbaar. We nemen ruim de tijd de directe omgevng te verkennen, naar de Boulevard, langs de talloze winkeltjes, de massage salons, de talloze hotels, heel veel restaurants. Het is schitterend weer, de zon schijnt vollop en de temperatuur is heerlijk zo'n 25 graden en een licht windje vanaf zee.
We gaan terug naar het hotel, er is één kamer klaar, de andere nog niet dus helaas nog wel even wachten. Na wat verkenningen in het hotel, er zijn twee bars, meerdere zwembaden, een fitnessruimte en talloze plaatsen met stretchers om te zonnen. Dan eindelijk is de tweede kamer ook klaar en kunnen we ons 'settelen'. 's Avonds dineren we voor de eerste keer in de enorme eetzaal, waar aan de diverse buffetten van alles te krijgen is, vlees, vis, kip, frites, wok-groente, sla, ijs, yoghurt, er is geen nee, te koop. We doen ons goed te goed aan al dat lekkere eten en gaan naar de kamer, het was een dag van 26 uur, dus we slapen direct. Tot morgen.

Dinsdag 6 februari.
Via via hebben we gehoord van een mooie wandeling, langs de kust, naar La Caleta. Niet dat La Caleta zo bijzonder is, maar zoals zo vaak, is de weg er naar toe het doel van de wandeling. Na ons echt royale ontbijt, gaan we op pad, eerst naar de Boulevard op Fanabé - zoals het hier heet - het is een wandeling van ruim 3 km en daar staat 45 minuten voor - volgens Google Maps. Nou wij gaan daar zeker veel en veel langer over doen, ha ha, want hier even stoppen, dan daar even stoppen. Links en rechts worden we - net niet belaagd - door donkere straat verkopers met grote kleden voor op het strand, zonnebrillen, petjes en tassen.
Na de Playa de Fanabé krijgen we de Playa El Duque - klink wel heel deftig - maar ook dat is gewoon een strand. De stranden op Tenerife zijn voornamelijk uit zwart zand, wat logisch is, gezien de vulkanische oorsprong van de Canarische eilanden. Als er geel of wit zand ligt is dat voornamelijk aangevoerd van elders. We stoppen bijna elke twee minuten om opnieuw te genieten van het uitzicht dus we gaan er nog wel even over doen voor we in La Caleta zijn.
Dan een soort baai, eerder een diepe inham, waar de rotsen de golven weerstaan en de golven op de rotsen breken, een fraai schouwspel.

Klik hier voor het filmpje!

Het is inmiddels tijd voor een kopje koffie en bij restaurant Playa Bahia Duque kunnen we aanschuiven - eerst wel even op je beurt wachten. De koffie is prima en we genieten van het uitzicht en het mooie weer.
Als we weer verder lopen komen we langs een bijzonder beeld, het blijkt een reddingsman te zijn, Javier Perez Ramos die op 31 maart 1998 zijn leven liet, bij het redden van een drenkeling. Wat verschrikkelijk, dit hoop je nooit mee te maken.
Wij gaan door en het valt op dat het hier rustiger wordt, minder drukke stranden, meer ruimte om de hotels en iets groener, meer plaats voor een stukje groen. Dan is er bij de uitloop van een soort kanaal een veld met gestapelde stenen - inuksuk, gestapelde wegwijzers, gebruikt door eskimo's in de poolgebieden - nu een speeltje voor toeristen.
We lopen over het kanaal dat nu droog staat maar bij grote regenval al het water uit de bergen moet afvoeren, en dat zal niet weinig zijn. Natuurlijk zijn er een paar die op de foto willen op een fraaie brug voor een fraai hotel.

Verder gelopen zien we in de verte La Caleta al liggen, het is geen grote plaats en ook weinig toeristisch maar toch een flink aantal cafés en restaurants. Wij kiezen voor Bloom Bar & Brunch, waar het best druk is - misschien vanwege de kwaliteit. We kiezen wat we lekker vinden, het is ok, niet heel slecht maar de hamburger van bief neem ik niet weer.
Tijd voor de terugreis, het is ruim drie kilometer heen, maar ook terug. We nemen een iets andere route en doen nog een paar boodschappen, hebben we op de kamer ook iets te consumeren. Vandaag 10.500 stappen, Welterusten.

Woensdag 7 februari.
We willen het eiland verder verkennen, gingen we gisteren vanaf de Boulevard rechtsaf richting La Caleta, gaan we vandaag richting Playa Americas, dus linksaf, meer naar het zuidoosten, wel langs de kust.

Ook hier natuurlijk weer talloze grotere en kleinere restaurants, maar bijna evenveel hotels. Het is een drukte van belang, overal mensen, mensen, mensen. Op de Boulevard, op het strand, in restaurants. De talloze attracties, vooral de Jetski zijn erg in trek vandaag, een groep van twaalf vertrekt naar zee, ook dolfijn spotten op een catamaran is in trek hier. We zien een fraai 'zandkasteel' met een potje erbij voor donnaties.
We stoppen regelmatig om nog meer van het uitzicht te genieten, bijna alle bankjes zijn bezet maar als we dan een vrij bankje vinden is die van ons.
Na een tijdje wandelen - bijna slenteren - is het tijd voor koffie. Het wordt een lekker bakje bij een piepklein cafeetje dat zo druk bezocht wordt dat er maar één tafeltje vrij is. Het valt wel op dat het hier bijna nog drukker is dan dat we gisteren zagen. De mensen op de boulevard moeten echt opletten niet tegen een ander aan te botsen.
We lopen al een tijdje en we krijgen zin in een lunch, er is vollop keus maar het zit overal vol, en staan bij Mc Donalds is niet ons ding, dan op naar Restaurante Sirena Bar & Grill, de mevrouw maakt net een tafeltje schoon en we zitten eerste klas. Opnieuw bestel ik de hamburger met frites, zou het lekkerder zijn dan gisteren? We genieten echt van dit kleine ietwat sjofele restaurant met heel aardige bediening èn een heerlijke hamburger. Ook de anderen zijn heel tevreden en de prijs.... die valt reuze mee.
We gaan terug, maar nu niet langs de boulevards maar over de 'gewone' straat. Gewoon is hier de straat met net als overal, hotel naast hotel en restaurant naast restaurant en winkel naast winkel. Wat wel opvalt is dat het hier door het ontbreken van zeewind veel warmer is of aanvoelt. Het is een wandeltocht die op het heetst van de middag pittig is.

Ook 's avonds, als we terug komen van het diner, dan is het een feestje om naar de mooie, verlichte binnentuin van het hotel te kijken, mensen zijn er niet, alle strandstoelen onbezet, zelfs geen handdoekjes... Vandaag 15.900 stappen, welterusten.

Donderdag 8 februari.
Vandaag een rustdag, na zoveel 'inspanning' even niks doen aan de rand van het zwembad van het hotel. Wel even wat boodschappen, toch nog 6.200 stappen.

Vrijdag 9 februari.
We zouden vandaag met z'n vieren naar Puerto de Santiago maar Annie is vannacht in de badkamer gevallen en dat was goed raak, twee builen op haar hoofd en enorme bloeduitstorting rond de ogen. Dus gaan we met z'n tweeën met de bus naar Puerto de Santiago, ook heel bekend vanwege de rotsformatie Los Gigantes die bijna loodrecht uit de zee oprijst.
We gaan met bus 473 vanaf Fanabé Plaza voor een ritje van ruim drie kwartier. Zoals zo vaak is ook hier de reis leuk, vanuit de bus is er van alles te zien.
Het klinkt saai maar als we aankomen willen we eerst wel koffie en dat is er - ofschoon er nog heel veel gesloten is.. zo vroeg zijn we toch ook niet. Naast restaurant San Francisco is een klein koffietentje waar nog een tafeltje vrij is, dus ....
We gaan langs deze unieke kustlijn eerst zuidwaards, de woeste rotsen die al duizenden jaren overspoeld worden een heel fraai gezicht, dat donderblauwe en dat lichtblauwe water rondom die rotsen.
Natuurlijk is er ook een 'zwart' strand, vergelijkbaar met de stranden in Costa Adeje maar minder druk zo te zien. De tijd vliegt en we lopen nu weer terug naar het 'centrum' waar we een prima lunch krijgen in restaurant San Francisco, voor zo weinig geld dat we een flinke fooi geven.
We gaan nu langs de kustlijn noordwaards, richting de "Los Gigantes", maar even zo leuk is het zg. natuurlijk zwembad "Piscina Natural". Een tiental enthousiaste zwemmers zitten in het bad waar door de - vandaag woeste - zee een flinke plens water overheen sproeit.

Klik hier voor het filmpje!

We besluiten terug te gaan naar de bushalte maar dat zul je net zien, we zien de bus net wegrijden, ff wachte.... Er komt een bus, iedereen stapt uit ook de chauffeur, dus... Er stopt weer een bus, iedereen stapt uit ook de chauffeur, pfff... Er komt weer een bus, er staan onderhand 30 mensen te wachten, ja, hoor, we mogen instappen en een klein uur later stappen we uit op Fanabé Plaza. Het was een leuk weerzien met "Los Gigantes" jammer dat Annie en Tinus niet mee konden. Vandaag 13.500 stappen, welterusten.

Zaterdag 10 februari.
We hebben bij het TUI reisbureau in het hotel een rondreis over het eiland geboekt en vandaag gaat het gebeuren. Dat betekent wel dat we om zeven uur moeten ontbijten, om kwart voor acht uur bij de bus staan bij hotel Bahia Fanabé. Het is wel een heel fraaie morgen met de opkomende zon op de wolken boven de Teide. Het is maar een paar minuten van ons hotel naar de Bahia Fanabé, het is nog wel fris. In de tas en rugzak zit warme kleren, want het noorden van Tenerife is zeker een paar graden kouder dan het zuiden. De rit gaat eerst naar een Aloë Vera kwekerij waar ze van de Aloë de meest uiteenlopende smeersels maken voor de huid, om de huid mooi, glad en jong te houden. We worden eerst geleid naar een enorme kas waar echt talloze Aloë planten staan. Een mevrouw in een laborante-outfit demonstreert waar de waardevolle en belangrijke stoffen van de plant zit. Na een korte demonstratie worden we geleid naar een grote 'winkel' die vol staat met potjes en flesjes en doosjes. De meeste reisgenoten kopen toch een smeersel, waarschijnlijk in de hoop wat langer rimpelloos en mooi te blijven. Terwijl wij nog in de winkel staan, komt er al een volgende bus aan, dus klandizie....
De bus vertrekt weer en ofschoon we langs het bijzondere Candelaria rijden, stoppen we daar helaas niet, zelfs geen kwartier. We rijden door naar La Laguna, ooit de hoofdstad van Tenerife. Na een wat lastige rit door niet zo brede straten van La Laguna, stoppen we nabij een groot plein waaraan een kerk, een markt en een paar cafés.
We bezoeken als eerste de kerk, de San Franciscus kerk (natuurlijk), het is een heel fraaie maar ook eenvoudige kerk, vooral de kleine beelden van Maria, Franciscus en Buenaventura. De bouw begon in 1506 maar de kerk werd in 1810 verwoest door brand en maar gedeeltelijk herbouwd. Toch is het juist door de eenvoud een echte kerk, ofschoon het hoogaltaar uitblinkt in zilver alom. Bijzonder is nog een replica van de lijkwade van Turijn, wat je er ook van vindt.
We verlaten de kerk, waar we toch echt te weinig tijd hadden om het goed te bekijken en een moment van bezinning te hebben.
We steken het plein over en gaan naar de markt, de overdekte markt. Het is hier een drukte van belang, vis, vlees, kleding, koekjes, brood, alles wat je kunt bedenken is hier te koop, maar.... ook een lekker kopje koffie.... eindelijk. We zwerven nog even rond in dit walhalla voor boodschappers...
Aangevoerd door onze reisleidster gaan we weer naar buiten en gaan te voet La Laguna verder verkennen. Het zijn hier brede straten waar het opvalt dat er enkele groepen donkere jonge mensen lopen die allemaal exact hetzelfde jasje en broek dragen, zo te zien asielzoekers.
Lopende door de straten valt wel op dat dit vroeger een belangrijke stad was, waar belangrijke mensen woonden in woningen of beter paleizen met fraaie binnentuinen. Bij enkele mogen we 'zomaar' naar binnen om even rond te kijken, ofschoon er wel bewakers zijn, niet onlogisch misschien. We gaan terug naar de bus, op weg naar een echte Bodega...

Met de bus, het is maar een kort ritje, gaan we naar de Bodega Alvaro in Tacoronte, een grote zaal, echt vol, vol, vol met talloze flessen met wijn. Maar het is niet alleen een wijnkoperij maar ook een zaal waar je goed kunt dineren (of lunchen zo u wilt). We schuiven aan aan grote ronde tafels en een drie-gangen lunch komt op tafel: eerst soep, dan ongeschilde gekookte aardappelen en (veel) kip en ijs toe. Prima. Het is ook heel gezellig even kennis te maken met onze tafelgenoten, twee Friezen, één uit Friesland en één uit West-Friesland en twee limburgers uit Thorn. We kletsen 100 uit.
De volgende etappe gaat naar een plantage van biologische bananen. Onderwijl krijgen we steeds meer zicht op de Teide, de hoogste berg (vulkaan) van Spanje (3715 m). Op de plantage krijgen we uitleg over hoe dat gaat met de bestrijding van ziekten enz, Hoe bananen groeien en welk 'onderhoud' nodig is. Wel leerzaam, er is ook een winkeltle waar we bananenlikeur kunnen proeven, sterk maar wel lekker, maar we durven geen flessen bananen likeur mee te nemen in onze bagage, helaas.

Dan terug naar 'huis', ja zo heet dat als je een vaste verblijfplaats hebt, ook al is het niet je echte huis, over de noord en dan over de bergen, maar eerst is er nog een stop bij een (voorheen) mooi uitzichtpunt op Carachica waar we ook koffie kunnen drinken (of wat anders natuurlijk) maar er is een stuk grond weggeslagen en daarmee ook het uitzichtpunt, omdat het mistig is, is het moeilijk iets te zien nu. Vandaag 9600 stappen. Valt tegen, veel kilometers, veel zitten, weinig lopen. Tot morgen.

Zondag 11 februari.
Een vrijde dag, na zoveel ontspanning willen we wel eens een dag helemaal niks doen, uitslapen, laat ontbijt, beetje op het zonnedek zonnen, beetje boodschappen doen. Kleine wandeling naar het strand. Vandaag toch nog 5900 stappen. Welterusten.

Maandag 12 februari.
We hebben besloten om met de lijnbus naar Santa Cruz te gaan, wel even een zitje, maar met de sneldienst kan het al in iets meer dan een uur. We gaan eerst met de bus naar het 'centraal station' in Costa Adeje en dan op de 110 naar Santa Cruz. Het is nog geen twaalf uur als we in Sante Cruz aankomen. Dan even verwarring, hoe komen we uit dit station, wat een bussen en wat een mensen. Buiten is het al even verwarrend, want een enorm terrein is afgezet vanwege een kermis.
Na wat zoeken en dwalen vinden we de goede weg naar het centrum en even later, koffie. Daar zitten we dan, gezellig met z'n vieren op een piepklein terras aan de koffie. De vriendelijke mevrouw wil ons wel even op de foto zetten. En de koffie was lekker en bijna voor niks, 6 euro voor 4 koffie, geen Nederlandse prijs. Al bij binnenkomst van de stad, thans de hoofdstad van Tenerife, zien we dat er hier aandacht besteed wordt aan groen en bloem. We gaan met Google Maps in de hand op zoek naar het Tourist Office. Dat kost wel veel tijd maar we vinden het toch, wel verstopt achter een enorm podium. Het is gevestigd in een heel fraai karakteristiek pand, het Palacio de Carte, de mensen zijn heel hulpvaardig. Gewapend met een plattegrond gaan we op stap (en op zoek) naar de aangegeven bezienswaardigheden: kerken, parken, kunstwerken. We lopen naar de Plaza Espana, maar wat is het een chaos, overal hekken en linten en geen water in de vijver maar een tiental wc's. Nu snappen we wat er wat aan de hand is, het is immers Carnavalstijd, de hele stad is versierd, door de stad heen staan podia en er zijn wel heel veel mensen 'op de been'. Al snel denk je "Wie doet het werk" iedereen is vrij. Ook het monument voor gevallenen is deels omheind. En om een heel bijzonder kunstwerk van - het lijkt wel - zilver staat ook een groot hek. Een foto van een kunstwerk, nee dat gaat moeilijk, er staat vaak een hek omheen. Maar waarom toch.... Oh, om te voorkomen dat het er onder gepiest wordt. Toch wel een vervelende bijwerking van het Carnaval. We gaan door een oude stadspoort en lopen naar het centrum in de richting van de Sint Franciscuskerk. maar daar aangekomen, een foto, een bezoekje, nee, ook hier staat een groot hek omheen en een podium lijkt het wel.

We krijgen onderhand wel zin in een hapje en een drankje en in een klein straatje zien we een paar restaurantjes, graag wel met parasol, want rond deze tijd is de zon onverbiddelijk. Het is een eenvoudige kaart, maar precies wat we zoeken. De dames nemen tonijnsalade en de heren een hamburger met frites en een drankje. Het is er wel gezellig druk en de prijs valt ook al weer mee.

Volgens de kaart is er vlakbij een groot park, dus dat wordt ons volgende doel. Het is een schitterend park, wat een bloemenpracht, monumenten, vijvers, fontijnen, kunst enz. Je schiet hier zomaar een fotorolletje vol, heel bijzonder. We lopen een ommetje door dit mooie park, en veel mensen vinden hier hun rust en ontspanning.
Met het kaartje van het het Tourist Office in de hand gaan we verder op zoek naar de 'te bezoeken' plaatsen. We doen dapper ons best maar door de vele hekken is het niet echt leuk. We lopen door en gaan op weg naar de markt of naar de Mariakerk, of toch niet. Het wordt eerst de markt, die lijkt open maar er zijn geen winkels of stands open vanwege Carnaval. Als we weg willen gaan is zelfs de ingang op slot en wordt het dus via de achterdeur.
Dan naar de kerk Maria Onbevlekt Ontvangenis, het is volgens de beschrijving een heel mooie kerk in Baroque stijl, maar ook deze is dicht. Het is wel een leuk buurtje, voor een restaurantje zitten mensen gezellig op straat te eten.

De dag zit er wel op voor ons, en met de reistijd in gedachten, vijf kwartier, wordt het tijd het station op te zoeken. Het is vanaf hier 10 minuten lopen naar het station en we gaan in de rij staan voor de 110, wel netjes in de rij staan is hier het devies.
Het is al zes uur geweest als we 'thuis' zijn, mooi op tijd voor het diner. Vandaag 12.300 stappen, tot morgen.

Dinsdag 13 februari.
Vandaag hebben Annie en Tinus een excursie naar de Teide geboekt, ze gaan al vroeg weg en zullen de hele dag 'onder de pannen' zijn.
Wij gaan er een stranddagje van maken, dat is een beetje zonnen, een beetje zwemmen maar op het heetst van de middag weer terug naar het hotel, want verbranden dat willen we liever niet.
Annie en Tinus gaan met het reisbureau in keurige 8 persoonbusjes de mede reisgenoten ophalen. Dan volgt de rit naar de Teide, helaas wordt er één persoon ziek en moet een busje omkeren om deze terug te brengen. Als eerste wordt het Teide Bezoekerscentrum bezocht, een fraai nieuw gebouw dat uitleg geeft over het ontstaan van een vulkaan, meer specifiek van de Teide en de bizarre vegitatie op de Teide. Dan gaan de deelnemers onder leiding van de gids een wandeling maken over de Teide, het is hier wel een flink aantal graden kouder dan 'beneden' aan het strand. We krijgen uitleg over de stenen, die allemaal van vulkanische oorsprong zijn en vaak keihard. Er zijn gebieden waar wel vegitatie is, voornamelijk vetplanten en gebieden waar het alleen maar zand is, wit zand en zwart zand. Maar waar je ook loopt altijd is de top van de Teide een richtpunt. Lopen in een woestijn, daar lijkt het op, alleen is het hier eigenlijk nergens vlak, en liggen er overal grotere en kleinere stenen waar je niet over moet vallen, want paden zijn er niet echt, wel zie je meer en minder belopen paden. Na een stevige wind, die hier altijd waait, is het 'pad' weer weg. De hele ploeg wordt weer verzameld en we gaan naar Masca voor een prima lunch in een best leuk restaurant. De reis terug gaat over een heel andere route en naarmate we lager komen is er ook weer meer vegitatie, palmbomen, bloeiende planten. En natuurlijk fraai vergezichten. Het is al vijf uur als we weer in ons hotel aankomen. Mooi op tijd voor ons gezamenlijk diner met Frans en Emmie.

Woensdag 14 februari.
Wij hebben vandaag een wandeldag, na de mooie excursie van gisteren hebben onze reisgenoten even rust nodig en kiezen voor een dagje aan het strand of aan het zwembad, Wij gaan wandelen naar Los Christianos, langs de kust heen en over de weg weer terug. Een deel van deze route hebben we vorige week al gehad en komt ons al bekend voor, ook nu weer nemen we een koffie bij dat kleine restaurantje "Paella" dicht bij het strand. We zien weer bootjes uitvaren, durfal's die aan een parachute achter een speedboot hangen. Op de stranden begint het een beetje voller te worden, maar er zijn ook nog heel veel bedjes leeg. Voorbij Playa de Americas wordt het nieuw voor ons, maar het wordt hier wel steeds ruiger, minder zand en minder strand en steeds een beetje stiller. Het is al bijna lunchtijd als we een hotel met - het lijkt wel een openbaar - zwembad zien. Het ziet er heel fraai uit en echt iets waar je met je kinderen heen zou gaan. Er is ook een terras bij en dus 'schuiven we aan'. De menukaart ziet er goed uit en we bestellen. Helaas valt het gepresenteerde een beetje tegen, laten we het zo zeggen, we hadden wel eens lekkerder gehad. We gaan de terugweg opzoeken en met Maps in de hand vinden we een rustige weg terug. Hier vollop winkels en winkels en nog eens. Niet dat we wat nodig hadden, wat wel opvalt is dat er altijd maar weinig mensen in die winkels zijn. Vreemd.
Terug in ons hotel hebben nog fijn even tijd voor een puzzel en een boek voor we gaan dineren. Het was een mooie dag. Vandaag 18.000 stappen, welterusten.

Donderdag 15 februari.
Eerst lekker zonnen op het zonneterras van het hotel, ruzie over van wie die parasol nou eigenlijk is, een kerel loopt op ons af en roept: HIER DAT DING!!!. We schrikken wel maar blijven volhouden dat deze parasol toch echt van ons is en hier al stond.. Dat heb je met die handoekenleggers, die 's morgens om acht uur hun bedje en parasol al claimen met een handdoekje maar pas om half elf komen. Bah.
's Middags wandelen we wat over de boulevard. Vandaag maar 7.800 stappen, welterusten.

Vrijdag 16 februari.
We hebben het voorstel gedaan vandaag naar Icod de los Vines te gaan, het is wel een flinke tocht met de lijnbus, 1 uur en 50 minuten, en dan ook nog terug. Onze reisgenoten hebben even genoeg bussen gezien en gaan 'stranden'.
We kunnen instappen bij Fanabé Plaza en rijden in één keer naar Icod. Maar er waren meer mensen op dat idee gekomen, als we instappen zit de bus 460 vol en er staan al acht mensen in het pad. We 'wurmen' ons naar achter en ik weet een plaatsje voor Emmie te maken en zelf ga ik op de treeplank bij de deur zitten. Ik zit daar heel gezellig met een local te praten over hoeveel geld een oude vulkaan toch nog op kan leveren. Als ze uitstapt mis ik de afleiding en binnen een paar minuten ben ik harstikke wagenziek. Ik moet mijn ogen dicht houden om niet de hele bus er onder te kotsen. Geen feest en we moeten nog een uur.
Dan op Santiago del Teide stappen er een heleboel wandelaars uit en hebben we eindelijk een normale zitplaats, maar de misselijkheid blijft me parten spelen tot we uitstappen. Wat een ellende.

In Icod vinden we snel een cafeetje, het ziet er 'posh' uit en dat is het ook, prima koffie, lekker koekje erbij. Dan naar het Tourist Office voor een kaartje en we gaan.... Ofschoon we hier in 2010 ook geweest zijn lijkt er toch veel veranderd - maar dat is niet zo. We vinden de drakenboom en we vinden de Franciscus kerk en bibliotheek.
Dan ook hier de prachtige huizen, vaak met een fraaie binnentuin. Het is leuk om hier tussen al deze historie en cultuur rond te lopen. Het weer is hier iets frisser dan op zuid, maar dat is geen beletsel voor een mooie dag. We gaan een lunch pakken bij een klein restaurant, de man lijkt op buurman Henk en als ik 'm dat vertel is hij daar blij om. De lunch smaakt prima en kost maar een paar centen, we geven een prettige fooi.
Dan willen we op zoek naar de plaats waar we in 2010 een bepaalde foto gemaakt hebben. We vragen de man of hij de lokatie herkent. Ja hoor, rechtsaf en dan nog een stukje rechtdoor. We lopen door een soort winkelstraat en vinden de plaats gemakkelijk, het is eigenlijk dicht bij het Toeristen bureau. Het is een soort park/plein waar op dit moment de markt net opbreekt. We maken de foto opnieuw, voor in het plakboek. We zien dan dat het kerkmuseum ook open is en voor twee euro hoeven we dat niet te laten. Houden we nog één euro over voor een kaarsje. Eerst komen we door de catacomben van de kerk die vol staat met allemaal voorwerpen uit de kerkdienst. (helaas niet fotograferen.) Als we daar uit komen staan we midden in de kerk. Wat is ie groot, met wel drie altaren. De eerste spreek ons het meest aan, er staat een beeld van de man uit Nazareth en Hij kijkt bedroefd. Ik zeg meteen Hij is bedroefd over de koers die de kerk gevolgd heeft. Absoluut niet zoals Hij het heeft voorgeleefd, eenvoud, gelijke rechten, eerlijkheid enz. geen aflaten, geen brandstapels, geen vervolgingen, niets van dat. Nooit heeft Hij gevraagd om meters en meters hoge kerken, nooit om goud en zilver, altijd heeft hij uitgedeeld van het weinige wat Hij had.
Na ons kerkbezoek gaan we terug naar 'ons' café voor een drankje, dan naar het busstation voor de terugreis van weer een uur en vijftig minuten, hopen dat het nu beter gaat. Bij het busstation is het weer de nette rij, ofschoon een jong stel meent dat te kunnen passeren hetgeen veel gemopper oplevert. Het is kwart over vier als we wegrijden.
Het is al zes uur als we in ons hotel terug keren. Vandaag 10.400 stappen, tot morgen.

Zaterdag 17 februari.
Vandaag moet een luierdag worden, niet in de luiers - zo oud zijn we nog niet - maar een dag niets doen, eerst wat zonnen op het strand Playa de Duque, dan een lunch bij het Playa Bahia Duque restaurant, het is er altijd prima, netjes, goed verzorgd en lekker.
We wandelen een heel eind richting La Caleta om daar om te keren en terug te wandelen via een andere route naar ons hotel. We zien net nog dat de markt opgebroken wordt, vind ik niet erg, ik ben niet van markten. We doen nog een paar boodschappen en nemen een ijsje, altijd lekker.
We zijn ruim op tijd voor het diner dat we samen met onze reisgenoten gebruiken. Vandaag 9.600 stappen, tot morgen.

Zondag 18 februari.
Koffers pakken, wat een stress, om twaalf uur de kamer vrij maken. We gaan nog even een rondje Fanabé doen.

Vandaag toch nog 8.000 stappen. Vannacht vliegen, morgen weer thuis. Het was leuk, gezellig en heerlijk weer.

Terug naar Tenerife reis

Terug naar Gerritsma-site